به نقل از «جام جم آنلاین»

آرزوهای بزرگ

تاریخ انتشار: ۲۱ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۹۷۵۵۴

هر چند تیم‌ملی فوتبال بانوان ایران به سلامت از مرحله نخست انتخابی المپیک گذشت اما این طور هم نیست که فاصله‌اش با المپیک ۲۰۲۴ فقط یک گام باشد. فرسنگ‌ها فاصله است، فاصله‌ای دور و ناهموار که برای رد شدن از این مسیر باید از سد ابرقدرت‌های فوتبال زنان یعنی استرالیا، ژاپن، چین یا کره‌جنوبی عبور کند. کره‌شمالی و تایلند هم که هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

یانگون، جایی برای جشن صعود

در دیدار اول مقابل میانمار، افسانه چترنور ستاره بود. او تک گل پیروزی‌بخش ایران مقابل میانمار را به ثمر رساند. دیدار دوم برای ایران مقابل همین تیم کمی سخت‌تر شد. اما با این حال این بار نگین زندی بود که در نقش گلزن ظاهر شد.

این بازیکن ۲۰ ساله بعد از تک به تک شدن با دروازه‌بان تیم‌ملی میانمار گل ایران را به ثمر رساند. بعد از این اتفاق خیلی‌ها او و سبک بازی‌اش را با قائدی تیم استقلال مقایسه کردند.

به هرحال تیم‌ملی فوتبال ایران در شهر یانگون میانمار در مجموع دو دیدار با کسب یک پیروزی و یک مساوی به مرحله بعدی انتخابی المپیک در قاره آسیا صعود کرد و بلافاصله جشن صعود برپا کرد. ابتدا قرار بود ایران، بنگلادش، میانمار و مالدیو در یک گروه به مصاف هم بروند که دو تیم بنگلادش و مالدیو انصراف دادند.

جنگ ابرقدرت‌ها

مرحله دوم انتخابی المپیک با حضور پنج تیم ژاپن، چین، کره‌‌جنوبی، استرالیا و کره‌شمالی و هفت تیمی که از دور اول صعود کرده‌اند در سه گروه چهار تیمی برگزار می‌شود و ایران قطعا با یکی از تیم‌های ژاپن، چین، کره‌‌جنوبی، استرالیا و کره‌‌شمالی همگروه خواهد شد و البته این احتمال وجود دارد که در گروه مرگ قرار گیرد و دو تیم قدرتمند در یک گروه با ایران همگروه شوند.

این را هم از یاد نباید برد که تایلند هم در جمع قدرتمندان قرار می‌گیرد و هند هم تیم بسیار خوبی در آسیا محسوب می‌شود.

۱۲ تیم برتر در سه گروه چهار تیمی قرار می‌گیرند و در پایان دور گروهی، تیم‌های اول و بهترین تیم دوم از بین سه گروه به دور نهایی صعود می‌کنند و پس از دو دیدار رودررو بین چهار تیم، دو تیم برتر قاره آسیا برای المپیک ۲۰۲۴ پاریس مشخص خواهند شد. تصور این که تیم‌ملی فوتبال بانوان ایران بدون هیچ سابقه قهرمانی و موفقیت در آسیا بتواند از پس ابرقدرت‌های فوتبال قاره آسیا بربیاید و یکی از دو سهمیه قاره کهن در المپیک ۲۰۲۴ باشد، بسیار بعید است و اصلا غیرممکن به نظر می‌رسد. صحبت کردن در اینباره نیازمند خوشبینی بیش از اندازه است.

ایران برای صعود باید سه تیم همگروه خود را ببرد که حداقل یکی از آنها تیم سید نخست آسیاست. سپس در مرحله بعدی دو تیم تراز اول آسیایی دیگر را ببرد و آنگاه مسافر پاریس می‌شود. این آرزو برای فوتبال بانوان خیلی بزرگ است.

تیم‌ملی حاشیه!

تیم‌ملی فوتبال بانوان کانون انواع حاشیه‌ها بود. قبل از اعزام تیم‌ملی به مرحله نخست انتخابی المپیک برخی از بازیکنان از حضور در تمرینات تیم‌ملی سرباز زدند که در صدر آنها زهره کودایی سنگربان مطرح تیم‌ملی بانوان قرار داشت. او و تنی چند از بازیکنان تیم‌ملی نسبت به حضور برخی افراد به عنوان مربی و دستیار در تیم‌ملی معترض بودند. اما واقعیت مهم‌تر را بعد از اعزام تیم‌ملی به میانمار فهمیدیم، آنها در واقع با مریم آزمون سرمربی تیم‌ملی مشکل داشتند و او را به عنوان سرمربی نمی‌خواستند. به صورت دقیق‌تر او را در حد تیم‌ملی فوتبال بانوان نمی‌دانستند. به هر حال تیم‌ملی فوتبال بانوان ایران به مرحله دوم انتخابی المپیک در قاره آسیا صعود کرده است، بدون بازیکنانی که توقع زیادی داشتند. بازیکنانی که در حساس‌ترین موقعیت پشت تیم‌ملی را خالی کردند دیگر جایی در تیم‌ملی ندارند و نیازی به آنها نیست، حتی اگر این تیم و ستاره‌های جوانش سخت‌ترین و غیرممکن‌ترین کار ممکن را برای صعود به المپیک داشته باشند.

کاپیتانِ ستاره

زهرا قنبری کاپیتان تیم‌ ملی فوتبال بانوان ایران در یانگون بود. در هر دو مسابقه رفت و برگشت مقابل میانمار تاثیرگذاری زیادی داشت و ثابت کرد همچنان بهترین بازیکن فوتبال بانوان ایران است. قنبری در دیدار برگشت ایران و میانمار که با تساوی یک بر یک تمام شد برترین بازیکن میدان لقب گرفت. البته قنبری دو سال پیش با مریم ایراندوست، سرمربی سابق تیم‌ملی به مشکل خورد و حضور در جام ملت‌های آسیا را از دست داد اما این بار او انگیزه‌های متفاوتی دارد. صعود به المپیک هر چند غیرممکن است اما در ذهن او و دیگر ستاره‌های تیم‌ملی مثل افسانه چترنور و نگین زندی واقعی به نظر می‌رسد.

منبع: جام جم آنلاین

کلیدواژه: زهرا قنبری فوتبال بانوان میانمار ملی فوتبال بانوان ایران تیم ملی فوتبال بانوان انتخابی المپیک قاره آسیا دو تیم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۹۷۵۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آرزوهای شیرین برای محله‌ای در دروازه تاریخ / «دروازه ری» در انتظار لباس نو

محله دروازه ری قم که خاستگاه ۱۲۸ شهید و بزرگانی همچون سردار موسوی فرمانده ارتش جمهوری اسلامی بوده، این روزها در انتظار پوشیدن لباسی نو بر تن کهنه و زخم خورده خویش است.

به گزارش خبرگزاری ایمنا از قم، ری، تهران، ساوه، اصفهان، کاشان؛ از هر سوی که زائران برای تشرف به حرم مطهر بانوی کرامت قصد ورود به شهر قم را داشتند، باید از دروازه‌ای در باروی شهر وارد می‌شدند که به «دروازه ری» معروف بود.

دروازه ری که احتمالاً کهن‌ترین دروازه قم قبل از احداث جاده ناصری از مسیر علی‌آباد به قم و شاهراه ارتباطی شهر با ری و تهران محسوب می‌شده، تا سال ۱۳۲۱ هنوز پابرجا بوده است.

اگر در اسناد تاریخی که جست‌وجو کنید، المان هویتی دروازه ری را خواهید دید. یک بنای ساده و گنبدی که نشان از تاریخ پرفرازونشیب شهر قم دارد و کاروان‌های اهل دانش و زیارت در سفر به قم را به سمت این شهر راهنمایی می‌کرده است.

محله دروازه ری و نوبهار (چاله کاظم) پیش‌ازاین، مزرعه سعدآباد را در خود داشت و مقبره «خواجه اباصلت» از یاران امام رضا (ع) را در خود جای داده بود که هنوز هم وجود دارد.

از جمله ازدست‌رفته‌های محله دروازه ری می‌توان به «گذر ری» اشاره کرد که جایش در محله خالی است. این گذر سه یا چهارطاق چشمه‌ای داشته که به میدان کهنه و پامنار متصل می‌شده است. گفته می‌شود گذر حدود ۴۰ سال پیش تخریب شده و موجب شده است شکل و شمایل کنونی این محله چندان تاریخی و هویتی نباشد.

از پیشه‌های قدیم مردم این محل که در گذر هم نشانی داشت، می‌توان به نمک‌کوبی اشاره کرد. اهالی معاصر این محله هرچند آثاری از برج و باروی دروازه ندیده‌اند، اما زیبایی گذر و گاراژی که اتوبوس‌های راه پیموده از دشت مسیله به آن وارد می‌شد را به خاطر می‌آورند.

این محله تا سال‌ها در برزخی از دشت‌های سرسبز و باغات انگور و کوره‌های آجرپزی محلات مجاور قرار داشت، گویی دروازه‌ای میان بهشت و جهنم بود. در بیرون گذر هرچند شهر تا سال‌ها در حال تغییر و گذر از سنت به مدرنیسم بود، اما قطار مدرنیسم دیرتر و ناقص‌تر به دروازه ری رسید و غبار فرسودگی را بر تن این محله برجای گذاشت.

مهم‌ترین مشکل محله ناتمام ماندن خیابان و ترافیک ناشی از آن است که به تعبیر اهالی، محله را شبیه به مناطق جنگ‌زده کرده است. حداقل می‌شد از این بناهای تخریب شده به عنوان فضای عمومی استفاده کرد.

احمد اشعری، کارشناس حوزه شهرسازی از جمله کسانی است که روی مشکلات محله دروازه ری کار علمی انجام داده است و آن را از نظر گونه بافت‌شناسی «بافت ناکارآمد میانی» دسته‌بندی می‌کند.

به گفته وی، محله دروازه ری در خط مرزی بافت تاریخی ۳۰۰ هکتاری قم قرار دارد که در گذشته اراضی کشاورزی و کوره‌پز خانه بوده، اما از سال ۱۳۳۵ به تدریج سکونت در آن اتفاق افتاده است.

محله دروازه ری بر اساس سرشماری سال ۹۵ حدود ۱۴ هزار و ۷۰۰ نفر جمعیت دارد و چهار هزار خانواده در آن زندگی می‌کنند. ۲۵ درصد ساکنان محله دروازه ری، از اتباع هستند.

محور این محله در طرح تفصیلی، چهار طبقه دیده شده و قرار است انواع کاربری‌های خدماتی در آن لحاظ شود. این خیابان هم‌اکنون ۶۴ نوع فعالیت اقتصادی و خدماتی را در خود جای داده است و بخشی از این فعالیت‌ها نیز سازگاری مناسبی با محله ندارد.

این کارشناس حوزه شهرسازی معتقد است برای مرهم گذاشتن بر این زخم نیمه‌باز باید پروژه تملک خیابان دروازه ری را تکمیل کرد، اما در عین حال باید تلاش کنیم تا کارکرد محلی و انسجام اجتماعی در این محله حفظ شود.

اشعری با اشاره به وجود فضاهای بلاتکلیف در محله و در جریان تملک نیمه‌تمام بدنه خیابان، می‌گوید: با هزینه اندک می‌توان این فضاهای بلاتکلیف را به مکانی برای توقف اهالی تبدیل کرد.

وی با اشاره به وجود بعضی کاربری‌های ناسازگار در این محله عنوان می‌کند: با تملک چند پلاک می‌توان برای اهالی مسکن تولید و الگوی صحیح توسعه محله را تدوین کرد.

از جمله پیشنهادهای مشاور برای این محله، تملک آب‌انبار حاج رئیس به‌عنوان یک عنصر هویتیِ واقع در آن و اضافه کردن یک عنصر دروازه‌ای در محل طاق قدیم برای ارتقای هویت محلی بود که با پای‌کار نیامدن اداره کل میراث فرهنگی، معطل مانده است.

این کارشناس شهرسازی معتقد است یک سری از کاربری‌های ناکارآمد همچون مصالح‌فروشی و حمام متروکه در این محله باید برای تأمین خدمات عمومی به کار گرفته شود.

فرایند اجرایی شدن بازآفرینی محله دروازه ری تا امروز بدون تغییر در این تصمیم‌گیری پیگیری شده است، اوایل سال ۱۴۰۲ شهردار قم اعلام کرد که این پروژه در اولویت تملک با همان عرض ۱۸ متر است.

محمدحسین علی‌اکبری، مدیر منطقه یک شهرداری قم، مرداد سال گذشته در توضیح مشکلات و چالش‌های بازگشایی محله دروازه ری به ریزدانگی املاک این محله اشاره کرد که توافق با مالکان را دچار مخاطره می‌کند.

مساحت پایین املاک تجاری و کوچک بودن آن‌ها یکی دیگر از معضلات تملک در این پروژه است، چراکه این املاک وسیله امرارمعاش اهالی است، اما ارقام تملک به نحوی نیست که ملک تجاری دیگری جایگزین آن شود، از طرفی بسیاری از ملک‌ها جنوبی‌ساز یا به صورت مشاع است که فرایند تملک را دچار چالش می‌کند.

از طرفی به گفته این مسئول شهرداری قم، بخشی از این محله در بافت تاریخی قرار دارد و بهسازی آن نیازمند مشارکت سازمان میراث فرهنگی است.

با این همه تاکنون نزدیک به ۴۰ قطعه در محله دروازه ری تملک و تخریب شده و جدول‌گذاری و ساخت محور نیز در حال انجام است. گام بعدی احداث مرکز فرهنگی و فضای سبز کوچک این محله توسط شهرداری قم است که می‌تواند امید را به رگ‌های محله بازگرداند.

مدیر منطقه یک شهرداری قم در پاسخ به ابهاماتی درباره عرض محور دروازه ری، عرض ۱۸ متری را مصوبه طرح تفصیلی شهر قم می‌داند که با توجه به قرار گرفتن نیمی از محله در محدوده بافت تاریخی، شهرداری بر سر اجرای همین مقدار نیز با سازمان میراث فرهنگی دچار چالش است.

آذرماه سال ۱۴۰۲ بود که دفتر تسهیل‌گری محله دروازه ری تشکیل و در مسجد این محله جلسات با اهالی برگزار شد. مفهوم احداث دفتر تسهیل‌گری این است که بهسازی یک محله را تنها کالبدی نبینیم بلکه باید به مسائل اجتماعی و اقتصادی به‌صورت توأم با موضوعات کالبدی و عمرانی توجه کرد.

در روزهای اخیر تصاویری در فضای مجازی رد و بدل می‌شود که نشان دهنده ادامه تملک و تخریب بعضی املاک در مسیر خیابان ۱۸ متری این محله است.

نقش ویژه محله دروازه ری در روزهای دفاع مقدس و تقدیم ۱۲۸ شهید به کشور، حضور مشاهیری همچون امیر موسوی فرمانده ارتش جمهوری اسلامی و وجود جمع بزرگی از ایثارگران انقلاب اسلامی و جنگ از نقاط قوت و سرمایه‌های اجتماعی این محله است که می‌توان با پررنگ کردن این نقش، به بهبود مشارکت اجتماعی برای حل معضلات آن کمک کرد؛ مسجد فعال و اهالی دغدغه‌مند که روزهای بهتری برای محله‌شان آرزو می‌کنند، از سرمایه‌های ارزشمند این محله است.

یکی دیگر از سرمایه‌ها و دارایی‌های محله، تنوع قومیت‌ها و ملیت‌ها است که می‌تواند فرصت تلقی شود. شبکه خویشاوندی، مهارت‌های فنی، همچنین وجود عناصری همچون آب‌انبار و مسجد از دیگر سرمایه‌های محله است.

پای صحبت قدیمی‌ها که بنشینی، خاطرات جالبی از روزگار گذشته محله دروازه ری دارند. از گاراژی که محل تردد مسافران به قم بود و روستانشینان و عشایر کلکو از دشت مسیله به آن می‌رسیدند. از پرده‌خوانان و پهلوانان که هرازگاهی بساط خود را در میانه محله به پا می‌کردند و بوی نان سنگک تازه و دود کبابی که زیرگذر به مشام می‌رسید.

شاید امروز بخشی از این خاطرات دیگر رنگ‌باخته باشد، اما می‌توان دروازه ری را طوری بازسازی کرد که اصالتش به یادگار بماند و اهالی‌اش همچنان پایبند این محله باشند.

کد خبر 746803